आता सोयर नाही...

अस्तित्वाचा प्रश्न
तुझ्या श्वासानं
फक्त
काहीच क्षण
गहन होण्यापासून
वाचला...

अन्यथा अंधार
मित्र; सोबतीही..
अनाठायी ठरली
भीती
उजेडानं पुन्हा
फणा काढण्याची

झाली खात्री
श्वासांचे क्षण
न परतण्याची
आणि
तळाशी जाणिव
विरक्तीची...

संदर्भहीन तुकडे
सुसंगत जोडलेले
तुझ्या
मिठीचे त्याला
आता सोयर
नाही...