बाप होण्यात सुख आहे...

बाप होण्यात सुख आहे. मुल लहान असताना त्याच्या वाढीत भाग घेण्यात खरंच सुख आहे. हो, एखादा क्षण येतो, की 'काय हे कार्ट दंगा करतंय,' असं वाटतं. तिरमीरीत क्वचित हातही उगारला जाईल. पण, त्याच्या चिमुकल्या लुकलुकत्या डोळ्यात पाहिलं, की हात थिजेल. रागात उचललाच हात, तर तो मऊसूत गालावर मुलायम फिरेल...
...बाप होण्यात हे सुख आहे.

माझ्या पिल्लूशी मी रोजच नाही खेळू शकत. खूपदा होतं असं की मी पोहोचतो, तेव्हा तो पेंगुळलेला असतो. तरीही उठतो आणि गुदगुदल्यांना गुदगुदल्यांनीच प्रतिसाद देतो! त्याचं खळखळून हसणं बारा-चौदा तासांचा ताण कुठंच्या कुठं पळवून लावतं. अगदी अगलद पळवून लावतं....
...बाप होण्यात हे सुख आहे.

त्याचं निरागस प्रश्न विचारणं आणि विश्वासानं खांद्यावर झोपून जाणं केवढातरी आत्मविश्वास देते. 'त्याला चंदामामा म्हणायचं, तर तो आईचा भाऊ ना रे? मग आई इथं आणि तो तिथं कसा रे?', असल्या प्रश्नाला उत्तर देताना बाबाची उडालेली भंबेरी त्याला कधी कळत नाही...! त्याला कधीच हे माहिती नसतं, की आपल्या अशा कृतीतूनच बाबाला मिळतेय उर्जा...बाप होण्यात हे सुख आहे.

त्याला टाईम मॅनेजमेन्ट, स्ट्रेस मॅनेजमेन्ट, शेड्युल वगैरे वगैरे शब्द अजिबात ठावूक नाहीत. तरीही, बाबाबरोबर मिळालेला वेळ जास्तीज जास्त एन्जॉय कसा करायचा, हे त्याला समजलंय. कुणीही न शिकवता. ही उपजत समज त्याला कुठून आली, हा प्रश्न तो झोपला की नेहमी पडतो. भणाणारं आणि ऑफिसच्या विचारानं शिणलेलं डोकं मस्त शांत करून जाणारा पिल्लूचा सहवास...
...बाप होण्यात हेच खरं सुख आहे.