दादा का खवळलं...?

आता दादा जाम खवळलं.
'च्यायला, हे त्या बेण्याचं काम असणार...बंदोबस्त कराय पाह्यजे.'
दादांच्या डोळ्यासमोर फक्त दाढी होती.
'गळ्यात गळे घाल्तोय आणि इकडं हात मारतो...'
दादा विचारात बुडाले.
पुण्याचं काहीतरी सहारानं घेतलं हे दाढीचंच काम, हे दादांनी पक्क मनावर घेतलं.
'पुण्याचं काहीही कोणीतरी दुसराच घेतोय म्हंजे काय? आपला वट कमी झाला की काय...?' दादांच्या मनात शंकेनं ठाण मांडलं.
झालं. दादांनी खबरे सोडले, सहारावर पहारा आणि दाढीतल्या केसांची खबर पाह्यजे म्हणून.
पाह्यजे म्हंजे पाह्यजेच.
भागातले वट्ट पैलवान निवडून निवडून दादांनी दम देऊन आणि दम भरून दिले पाठवून.
या पैलवानांनी दादांना सादर केलेला रिपोर्ट:
१. महुंजेतली जागा आपल्या हातनं जाणार. दाढीनं कायतरी केलंय. तिथं बाहेरची पोरं आणून बशिवणार. जागा मोठ्ठी हाय. दोन-चार टाऊनशीप विस्कटल्या असत्या. हातनं गेल्या.
२. पिंपरीच्या हद्दीतल्या हॉटेलवाल्यांना धरलं पाहिजे. त्यांच्याकडं गर्दी होणार. त्यांची फी वाढवायला लागणार. म्हापौरांशी बोललं पाह्यजेल.
३. शिलाईचं काम बाहेर गेलं. मतदारसंघात काय मिळणार नाय.
४. टॅंकरचं काम बाकीय. त्यावर हात मारायला पाह्यजेल.
५. दाढीचंच काम ह्ये सगळं. आपल्या पायात पाय घाल्तंय ते. आपल्या कबड्डीला रुप्पया दिला नव्हता त्यानं. फुक्टात घशात घातलीय त्यानं आपली जागा दुसऱयाच्या. सोडला नाय पाह्यजेल.
६. नोकऱयांचं काय जमणार नाह्ये इथ्थे. खाऊन संपवलंय सग्ळं.

(दादा सारखं भविष्याचं सांगत असतात. काय करायला पाह्यजे, एवढं सांगा, हा दादांचा आदेश. काय चाललंय, ते दिसतंय की, असं त्यांचं मत.)