Monday, December 12, 2011

जाता जाता

जाता जाता 
देऊन जा...
उरलेलीही सारी दुःखं
विसरलेले ते शाप
राहून गेलेले ते डाग

जाता जाता 
देऊन जा...
तोच संताप
तीच जळजळ
विसरू पाहे 
विसरत नाही; 
ओल्या पानांची ती सळसळ


जाता जाता 
देऊन जा...
मालवलेले सारे दिवे
ओंजळीतला अंधारही
न जाणो, उजेडानं 
दिपल्या डोळ्यांना 
होईल कधी आधारही


कुठला जन्म? कुठलं देणं?
दिलं तरी फिटत नाही...
एका जन्मी खुप दिलंस
पुन्हा जन्म घेववत नाही...


जाता जाता 
देऊन जा...
दिलेलंही सारं काही...