Monday, November 5, 2012

माझाच भवताल...

...मग माझाच भवताल
समोर ठेवून उलगडून
मी पाहू लागतो...
चकचकीत एक्स्प्रेस वेवर
सत्याला गाडून ठेवलंय
आणि वर त्याबद्दल
माझ्याचकडून घेताहेत टोल
मीही न चुकता भरणार;
त्यांच्या गाडण्याला दाद म्हणून...
शेजारीच दणदणून उगवलेली
भ्रष्टाचाराची हायसिंथ आणि
त्याखाली कुजत पडलेलं
मानवीपण सडक्या
मनानंच पाहतो...
नकळत आपोआप
पुढं सकटतो...
मला दिसतं, आईनं दिलेलं
संचित आता ठाम
निरुपयोगी झालेलं...
सत्य बोल, जग जवळ कर,
इत्यादी इत्यादी खरंतर
अगदीच भंपक...
मी माझ्या कोषात
माझ्यातच अधिक
सुरक्षित...जगाला दूर ठेवून
आणि सत्य-असत्याच्या फंदातही
न पडता स्वतःत राहून..

भोवताल उलगडला, तेव्हा
जळजळीतपणे हे उलगडलं आधी...
रोजची धाव, सिग्नल आणि
धुरानं कोंडलेलं पर्यावरण...
जगण्याचं राजकारण
निबर होत चाललेल्या कातडीला
आणखी कुरतडतं, तेव्हा..

...मग माझाच भोवताल
समोर ठेवून उलगडून
मी पाहू लागतो...

No comments:

Post a Comment